door Prof. Jose Maria Sison
Voorzitter Internationaal Coördinerend Comité
International League of Peoples’ Struggle
14 april 2013
Beste Collega’s en Vrienden, Goeden middag!
Wij als Internationaal Coördinerend Comité (ICC) van de International League of Peoples’ Struggle (ILPS) zijn zeer verheugd dat er een nationale afdeling in Nederland wordt gevestigd. Wij feliciteren de massaorganisaties met dit feit en bedanken hen voor het organiseren van deze oprichtingsvergadering.
Het is passend en terecht dat ILPS-Nederland tot stand komt, omdat het hoofdkantoor van onze Liga zich in Nederland bevindt en omdat de oprichtings- en vervolgvergaderingen van de Liga achtereenvolgens in Zutphen en Eindhoven werden gehouden. Er zijn hier vele bijeenkomsten van het ICC geweest, die een beroep deden op de steun van de massaorganisaties en mensen in Nederland.
Wij zijn verheugd, dat de beginselverklaring van uw afdeling in overeenstemming is met de ILPS Statuten, dat uw afdeling een anti-imperialistisch en democratisch karakter zal hebben en dat jullie belangrijke onderwerpen in Nederland zult gaan oppakken. Wij leren veel van uw overzicht op de Nederlandse maatschappij en de informatieve toelichtingen op de economische, maatschappelijke, politieke en culturele aspecten. Wij juichen uw voornemen toe om een actieprogramma vast te stellen en uit te voeren.
Nederland is een klein land van 41.500 vierkante kilometer en heeft 16,7 miljoen inwoners. Maar het is een van de tien rijkste landen van de wereld. Haar monopoliebedrijven in de industrie, energieproductie, financiële en dienstensector behoren tot de grootste ter wereld. Zij bepalen de politiek, de wetten en de handelingen van de Nederlandse staat en zij vormen de meest cruciale factor in de bestaande toestand van het Nederlandse economische, politieke en culturele leven.
Een groot deel van de winsten van de Nederlandse monopoliebedrijven komt uit de export van goederen en diensten en uit rechtstreekse investeringen in het buitenland. Deze komen neer op 80 procent van het Bruto Binnenlands Product (BBP). De huidige economische status van Nederland is terug te voeren op haar oorspronkelijke accumulatie van kapitaal door productie, koloniale roof en zelfs slavenhandel en verdere industriële ontwikkeling naar een moderne imperialistische macht. Het land is nauw verbonden met de VS, GB en andere Europese machten. Het is een van de oprichters van de Europese Unie, de OESO ( Organisatie van Economische Samenwerking en Ontwikkeling), WTO en de NAVO.
Tot aan 2008 had Nederland betrekkelijk weinig werkloosheid, een stabiele economische groei, een lage overheidsschuld en een begrotingsoverschot, ondanks het eerdere uiteenspatten van de hightech “bubble” in 2000. Maar in de huidige verslechtering van de wereldwijde economische en financiële crisis is de Nederlandse economische groei plotseling gestopt en blijft dalen. De staat heeft miljarden euro’s gebruikt om de grote banken en financiële bedrijven te redden. De economische en financiële crisis heeft geleid tot sociale afbraak en politieke malaise.
Er komen steeds meer protestacties in Nederland. Het oprichten van ILPS-Nederland beantwoordt aan een groeiende behoefte aan het bijeenbrengen en mobiliseren van de verschillende sectoren in de Nederlandse maatschappij – arbeiders, jongeren, vrouwen, migranten, vluchtelingen en anderen – om de toenemende crisis onder ogen te zien en fundamentele veranderingen te eisen. De crisis is ontstaan vanuit het heersende uitbuitende kapitalistische systeem. Zij is gemaakt door de monopoliebourgeoisie, met name door de financiële oligarchie, en de staat die hiervoor buigt, tegen de rechten en het welzijn van de mensen in.
Onder de neoliberale economische politiek hebben de grote banken en bedrijven in de imperialistische landen hun winstneming en kapitaalaccumulatie versneld. Dit hebben ze gedaan door de nettolonen te verlagen, te snijden in de sociale voorzieningen, de overheidsbedrijven te privatiseren, investeringen en handel te liberaliseren en beschermende maatregelen met betrekking tot arbeid, maatschappij en milieu af te schaffen. Zo hebben zij een economische en financiële crisis veroorzaakt die in ernst vergelijkbaar is met de Grote Depressie van de jaren 1930.
En ondanks dit alles zijn zij het, die door de staat gered worden met gebruik van gemeenschapsgeld. De arbeiders en de rest van het volk lijden onder massawerkloosheid, verlaagde werkloosheidsuitkeringen, arbeidsonzekerheid, stijgende kosten van de eerste levensbehoeften en -voorzieningen, hypothecaire wanbetalingen, tekort aan sociale woningen, hogere kosten en lagere dekking van ziektekostenverzekering, verlaagde studie-uitkering, uitgestelde pensionering en lager pensioen, enzovoort
Aangezien de crisis van de staatsschuld ontstaat door de reddingsoperaties van de grote banken en bedrijven, minder overheidsinkomsten door de stagnerende economie en door de toegenomen bureaucratische en militaire kosten, verbinden zij zich ertoe als staatsbeleid de ene na de andere ronde van bezuinigingsmaatregelen door te voeren. Lonen en pensioenen gaan omlaag, op sociale uitkeringen en -diensten wordt bezuinigd, de werkgelegenheid in de publieke sector wordt verminderd, belastingen gaan omhoog, en er komen toeslagen op dienstverleningen en verzekeringspremies en andere maatregelen waardoor de mensen de dupe worden.
In een land, dat er ooit over opschepte een verzorgingsstaat te zijn, wordt armoede steeds meer zichtbaar. Zelfs uit afgezwakte officiële statistieken wordt duidelijk dat 380.000 kinderen, een op negen, in armoede leven; een op de elf huishoudens heeft niet elke dag een warme maaltijd; een op de twintig huishoudens heeft niet genoeg geld voor voldoende verwarming in huis.
De crisis van het kapitalistische systeem in de wereld en in Nederland, die sinds 2008 een nieuw dieptepunt heeft bereikt, houdt nog aan en het einde is nog niet in zicht, omdat de imperialistische machten vasthouden aan het neoliberale beleid van de zogenaamde vrije-marktglobalisering. De monopoliebourgeoisie is van mening dat zij kan doorgaan met winsten maken en heerschappij voeren door in de maatschappij de ene sector tegen de andere uit te spelen en door het uitbuiten van de werkende mensen in de minder ontwikkelde en nog meer in de onderontwikkelde landen.
De zogenaamde meerpartijendemocratie in Nederland gaat lijken op een soort “variety show” van politieke functionarissen van de monopoliebourgeoisie. Hiertoe behoren de christen-democraten, sociaal-democraten en liberale democraten die steeds weer manieren bedenken om grotere porties van de maatschappelijke rijkdom te kunnen leveren aan de monopoliecorporaties, de bazen van deze bedrijven van financiële constructies te voorzien en de uitbuiting van de werkende mensen te intensiveren.
De arbeiders krijgen steeds meer afkeer van het trilaterale sociale overleg of poldermodel, waarin de arbeiders altijd ondervertegenwoordigd zijn en overschaduwd worden door vertegenwoordigers van overheid en werkgevers, en dat dient om maatregelen die anti-arbeider en anti-volk zijn, te versoepelen en door te voeren. De arbeiders zijn ook teleurgesteld in de FNV, omdat die er niet in is geslaagd de anti-arbeider maatregelen te stoppen en omdat deze wordt geobsedeerd door klassensamenwerking met de monopoliebourgeoisie.
De Nederlandse studenten lijken nog apathisch, verdoofd door de traditionele, egoïstische, pro-imperialistische en neoliberale ideeën en gevoelens die ze ingegoten hebben gekregen via het onderwijssysteem en de massamedia. Maar ze beginnen zich te roeren tegen de gereduceerde overheidssubsidies voor onderwijs- en cultuur-instellingen en tegen de plannen om de studiefinanciering en de OV-studentenkaart op te heffen. De jongeren in het algemeen vinden het een kwalijke zaak, dat ze het slachtoffer worden van de stijgende werkloosheid, dat ze niet de baan kunnen krijgen waarvoor ze gestudeerd hebben of opgeleid zijn en dat ze lagere uitkeringen krijgen.
Arbeidsmigranten en vluchtelingen hebben bijgedragen aan de productiviteit en verbetering van de kwaliteit van leven in Nederland. Velen van hen deden vuil, gevaarlijk en laagbetaald werk, wat in vroegere, betere tijden de Nederlanders zelf niet wilden doen. Maar nu de crisis erger wordt, worden zij steeds vaker het doelwit van verschillende vormen van discriminatie – chauvinisme, racisme en religieus fanatisme.
Met verschillende mate van vernuftigheid of grofheid proberen de verschillende agenten van de Nederlandse monopoliebourgeoisie in verschillende instellingen het kapitalistische systeem als de oorzaak van de crisis te maskeren. De ergste reactionairen geven de schuld aan migranten en vluchtelingen voor de verslechtering van werk-en leefomstandigheden van de autochtonen. Daarnast aanmoedigen zij de ultra-reactionaire stromingen van fascisme, vreemdelingenhaat, racisme, islam-haat, en oorlogshysterie, die gekoppeld worden aan de militaire interventies en oorlogen van agressie door de VS en de NAVO uitgevoerd.
We hebben in het kort de situatie en enkele van de belangrijkste problemen in Nederland geschetst. De ILPS-Nederland wordt geconfronteerd met vele uitdagingen waarop zij zal moeten reageren. Zij moet de uit te voeren taken uiteenzetten, om de strijd van het volk in Nederland te bekrachtigen langs anti-imperialistische lijn in de richting van het socialisme. Jullie moet een Actieprogramma opstellen, die kan dienen als leidraad voor het aanwakkeren, organiseren en mobiliseren van de mensen.
Om de mensen aan te wakkeren, moet uw afdeling lezingen, conferenties en forums houden over fundamentele vraagstukken in Nederland en de wereld. Uw lid-organisaties moeten meedoen en jullie moet een breed publiek uitnodigen inclusief de organisaties die jullie wilt overhalen als mogelijke lid-organisaties, bondgenoten en medewerkers. Jullie moet verklaringen afgeven om het standpunt van de ILPS-Nederland over kwesties uit te leggen en voorstellen doen over passende maatregelen. Jullie moet een website en een elektronische nieuwsbrief opstarten als een constant middel voor voorlichting en educatie.
Om de mensen te organiseren moet uw afdeling de lid-organisaties stimuleren om hun respectieve ledental te verhogen en te zoeken naar nieuwe lid-organisaties van ILPS-Nederland. De 17 aandachtspunten van de ILPS kunnen dienen als hulpmiddel bij het zoeken naar organisaties die zich bij de afdeling willen aansluiten. Organisaties kunnen zich aansluiten als zij zich houden aan de anti-imperialistische en democratische lijn en ermee akkoord gaan, te voldoen aan de vereisten van het lidmaatschap onder de beginselverklaring van uw afdeling en van het ILPS-Statuten.
Om de mensen te mobiliseren moet uw afdeling ze oproepen deel te nemen aan massacampagnes of aan gezamenlijke activiteiten voor het verkrijgen van financiële middelen ter realisering van een project of viering van een historische gebeurtenis en om massa-acties op te zetten voor het uiten van protest en het stellen van eisen. jullie moet campagnes en activiteiten organiseren zoveel als jullie kan, mobiliseren de lid-organisaties en steun verwerven bij andere organisaties en het publiek in het algemeen. Jullie moet ook samenwerken met en deelnemen aan goede initiatieven van organisaties die uw bondgenoten en vrienden zijn.
Wij verzetten ons tegen alle vormen van uitbuiting en onderdrukking in elk land en tegen imperialistische oorlog en plundering. Wij strijden voor nationale onafhankelijkheid, democratie, sociale rechtvaardigheid, alzijdige ontwikkeling en wereldvrede. Wij zijn tegen overheersing door imperialisme en reactie. Wij willen een fundamenteel nieuwe en betere wereld. ###
