Op grond van de uitspraak van het Europese Hof van 30 september 2009 is de naam van Prof. Sison verwijderd van de terroristenlijst en is zijn bescheiden bankrekening weer vrijgegeven. De uitspraak is op 10 december 2009 onherroepelijk en uitvoerbaar geworden.
Dit is een zeer belangrijke uitspraak met betrekking tot de fundamentele democratische en mensenrechten, die iedereen in Europa bescherming biedt tegen het willekeurig, zonder passend onderzoek, rechtsgeding of veroordeling wegens een of andere terroristische actie, brandmerken als terrorist en het daarmee gepaard gaande lijden als gevolg van de stigmatisering en de wrede straffen, zoals Prof. Sison heeft moeten ervaren.
Maar de legale en politieke strijd voor de fundamentele rechten, verblijfsvergunning en een uitkering voor Prof. Sison gaat door. Het blijft nog te bezien hoe het Europese Hof zal beslissen over de eis voor morele en materiële compensatie aan de Raad van de Europese Unie. Evenzo blijft het te bezien op welke wijze de Nederlandse overheid het onrecht en het leed door haar toegebracht aan Prof. Sison, zal herstellen en vergoeden.
Sedert 22 oktober 2002 gebruikte de Nederlandse overheid de Europese terroristenlijjst als voorwendsel om zijn uitkering te stoppen, hem een verblijfsvergunning te en werkvergunning te weigeren en zijn fundamentele rechten te schenden.
Bij de beantwoording van kamervragen door Nederlandse Ministers op 10 december 2009 bleek echter, dat de Nederlandse regering zal volharden in haar onverzoenlijke houding tegenover Prof. Sison en niets dan minachting toont voor de uitspraak van het Europese Hof van 30 september.
De Nederlandse regering blijft erbij dat Prof Sison louter een getolereerde vluchteling is, die verplicht is Nederland te verlaten en noch aanspraak kan maken op noch een verblijfsvergunning, noch een uitkering, noch respect voor zijn, door Europese en internationale verdragen gewaarborgde, fundamentele rechten.
Hier is het dienstig melding te maken van het feit, dat uit officiële uitspraken en publicaties blijkt, dat de Nederlandse regering openlijk collaboreerde met de regeringen van de VS en de Filippijnen om Prof. Sison met valse beschuldigingen en leugens zwart te maken en onder druk te zetten.
Zo gebruikte de Nederlandse regering de leugens en de valse beschuldigingen, aangedragen vooral door de regering van de Filippijnen, om hem de vluchtelingen status te weigeren (1988–2007) een werkvergunning te weigeren (1998) een verblijfsvergunning te weigeren (1998, 2003 en 2008), to put him on the terrorist blacklist (2002), zijn uitkering stop te zetten (sedert 2002) en hem te arresteren en te kerkeren (2007).
Alle leugens en valse beschuldigingen gebruikt door de Nederlandse regering in antwoord op Prof. Sison’s asielaanvraag werden, hoewel aangedragen in rapporten van geheime diensten, gepubliceerd in de massamedia. De Nederlandse regering gebruikte die leugens om de ontegenzeggelijke geldigheid van Prof. Sison’s verzoek te pareren; de steun van de Hoge Commissaris van de Vluchtelingen van de VN en Amnesty International te ondergraven, en de uitspraken van de Raad van State van 1992 en 1995 waarin Prof. Sison erkend werd als politiek vluchteling volgens Art. 1A van het Vluchtelingenverdrag en Art. 3 van het Europese Verdrag voor de Mensenrechten te ontkrachten.
De Nederlandse regering stelt hem verantwoordelijk voor incidenten welke plaatsvonden in de periode van 1977-1986 gedurende welke hij in eenzame opsluiting gemarteld werd onder de fascistische dictatuur van Marcos, of voorvielen gedurende zijn verblijf in het buitenland (sedert 1986), waar hij lezingen gaf. Het proces wegens staatsondermijning dat in 1988 tegen hem werd aangespannen, is de enige zaak die ooit voor een Filippijnse rechtbank heeft gediend om vervolgens door die rechtbank geseponeerd te worden omdat in 1992 de Anti-subversie Wet werd ingetrokken. De aanklacht wegens meervoudige moord voortkomend uit de bomaanslag in 1971 op het Piaza Miranda, ingediend in 1991, werd zelfs door het Openbaar Ministerie in Manilla in 1994 geseponeerd. Ten overvloede verklaarde het Ministerie van Justitie van de Filippijnen in 1998 dat er geen strafzaken hangende zijn tegen Prof. Sison.
Maar de Nederlandse regering blijft halsstarrig volhouden, op grond van AIVD rapporten, dat Prof. Sison criminele contacten onderhield met terroristische organisaties en een gevaar vormde voor de integriteit en betrouwbaarheid van de Nederlandse staat voor haar bondgenoten, met name voor de VS. Tot op de dag van vandaag, houdt de Nederlandse regering zich aan de onbewezen beschuldigingen van de AIVD, hoewel zij toegeeft dat Prof. Sison nooit is onderzocht voor enige specifieke daad van terrorisme.
Prof. Sison heeft als consulent voor de Stichting NDF International Office in 1998 een werk- en verblijfsvergunning aangevraagd. Maar de Immigratie en Naturalisatie Dienst (IND) weigerde die vergunningen af te geven en ging zelfs zover, om eind november 2002, voor de Rotterdamse Arrondissementsrechtbank te beweren, dat Prof. Sison eerder een verblijfsvergunning was geweigerd omdat hij een terrorist was.
Prof. Sison diende begin 2003 een verzoek in voor vergunning tot regulier verblijf in Nederland omdat hij erkend was als vluchteling volgens Art 1A van het Vluchtelingenverdrag en sedert 1987 voor meer dan zestien jaar woonachtig was in Nederland. De IND bleef elke uitleg voor het weigeren van een verblijfsvergunning schuldig, totdat zij in 2009 verklaarde, dat Prof. Sison, ondanks doodsbedreigingen en de hem opgelegde reisbeperkingen, eerst een verzoek tot tijdelijk verblijf zou moeten indienen bij een Nederlandse Consulair Bureau in de buurt van de Filippijnen.
Prof. Sison deed op grond van de pardonregeling een verzoek om amnestie en een verblijfsvergunning in 2008. De IND oordeelde negatief in early 2009 omdat Prof. Sison buiten de pardonregeling zou vallen. Juridische experts wijzen er op dat alleen diegenen welke een specifieke daad van terrorisme tegen de Nederlandse Staat begaan hebben geen beroep kunnen doen op de pardonregeling en dat er nooit enige aanleiding was om een onderzoek te doen naar Prof. Sison of hem te vervolgen, laat staan te veroordelen wegens iets dergelijks. Er zijn nu twee zaken aangespannen bij de Arrondissementsrechtbank van Zwolle betreffende de reguliere verblijfsvergunning en het beroep op de pardonregeling dienen.
Recent is publiekelijk bekend geworden hoe gaarne de Nederlandse regering in 2007 inging op de valse beschuldigingen van moord jegens Prof. Sison (hoewel die aanklachten eerder door het Filippijnse Hooggerechtshof waren afgewezen) om hem te arresteren en op te sluiten, en dat deze aanklachten ook zijn afgewezen door Nederlandse Rechtbanken en de rechter-commissaris wegens gebrek aan bewijs om hem nog langer vast te houden of te vervolgen.
Het is wel zeer hard aangekomen, dat het Europese Hof de leugens over Prof. Sison in feite heeft ontmaskerd en de valsheid van het brandmerk van terrorist op hem en ook de sancties en rechtsschendingen jegens Prof. Sison en mensenrechten en gerechtigheid in het algemeen, als grof onrecht heeft veroordeeld.
Uit al het bovenstaande blijkt, dat de Nederlandse regering een onjuist beleid voert door Prof. Sison niet te legaliseren als vluchteling, hem geen verblijfsvergunning te verlenen, hem te verbieden betaald werk te doen of sociale uitkeringen te ontvangen en hem de uitoefening van zijn fundamentele rechten onmogelijk te maken. Dit foute beleid is louter gebaseerd op leugens en laster waarin de Nederlands regering blijft geloven ook wanneer die bewezen vals gebleken zijn.
Het International DEFEND Committee doet een beroep op alle mensen, organisaties en instellingen die belang hebben bij de instandhouding van gerechtigheid, mensenrechten en handhaving van de rechtsstaat om:
1. Te eisen, dat de Nederlandse regering een eind maakt aan haar politiek van onderdrukking jegens Prof. Jose Maria Sison, respect op zal brengen voor zijn rechten en een begin maakt met de rectificatie van de fouten begaan jegens hem door hem een verblijfsvergunning te verlenen;
2. De vorming van een brede coalitie van parlementsleden, invloedrijke instellingen, organisaties en persoonlijkheden aan te moedigen teneinde de voorgaande eis kracht bij te zetten;
3. Deel te nemen aan een campagne ter informatie, educatie en andere activiteiten ter schraging van gerechtigheid, mensenrechten en de rechtsstaat waarbij de zaak van Prof. Sison als voorbeeld dienen; en
4. Fora en volksvergaderingen te organiseren en publicaties te laten verschijnen met betrekking tot het onderhavige proces.
Het is een grote schande dat de Nederlandse regering nauw samenwerkt met de regeringen van de VS en de Filippijnen bij de aanwending van leugens en laster tegen Prof. Sison. Dit is dezelfde methode als die welke gebruikt wordt voor de rechtvaardiging van extrajudiciële moorden, martelingen, ontvoeringen en andere vormen van grove en systematische schendingen van de mensenrechten in de Filippijnen, begaan onder de dekmantel van strijd tegen het terrorisme.
De Nederlandse regering kan het onrecht aangedaan aan Prof. Sison herstellen, door afstand te nemen van de leugens en de laster aangedragen door de Filippijnse regering, en haar respect voor de mensenrechten tonen door een eind te maken aan de onderdrukking van Prof. Sison. Zij dient in te zien dat zij door te collaboreren met de regeringen van de VS en de Filippijnen de fundamentele rechten van Prof. Sison op vrijheid van geweten en meningsuiting en vrijheid van beweging, met voeten heeft getreden.
De Nederlandse regering kan zich onderscheiden door zij de zowel Filippijnse regering (GRP) als het Nationaal Democratisch Front van de Filippijnen (NDFP) er toe te bewegen de vredesonderhandelingen in overeenstemming met de Gezamenlijke Verklaring van Den Haag, van 1992, weer te hervatten en elkaar te vinden in belangrijke maatschappelijke, economische en politieke hervormingen teneinde de basis te leggen voor een rechtvaardige en duurzame vrede.
Het zou de Nederlandse regering sieren de fundamentele rechten te beschermen van de NDFP-delegatie in Nederland, haar raadslieden en bureaumedewerkers, en hen vrijelijk en effectief te laten werken voor de vredesbesprekingen tussen de GRP en het NDFP, in plaats van te pogen het NDFP te chanteren met pesterijen, intimidaties en stigmatisering als terrorist, om het zo tot capitulatie aan de GRP te dwingen.
International Committee DEFEND
